انواع ماسک اکسیژن

ماسک ها یکی از پرکاربردترین وسایل پزشکی اند که انواع و اقسام گوناگونی دارند. از ماسک های پارچه ای و سه لایه برای جلوگیری از نفوذ میکروب از طریق دهان و بینی استفاده می شود.

ماسک هایی هم برای انتقال اکسیژن در حین بیهوشی وجود دارند. از این گونه ماسک ها در اتاق عمل استفاده می شود. در این مقاله از سایت پدرام درمان به بررسی و معرفی انواع ماسک های اکسیژن می پردازیم.

ماسک ساده: در انواع ماسک دستگاه های اکسیژن ساز، حجم بیشتری از دستگاه های اکسیژن ساز را نسبت به کانولای بینی تحویل خواهد داد. همچنین قادر است تا در کمترین زمان کوتاه، حجم اکسیژن بیشتری را تحویل دهد. رایج ترین سرعتی که می تواند اکسیژن رسانی  کند، 5 تا ده دقیقه در لیتر است. به کمک این ماسک ها نمی توانیم جریان اکسیژن را به طور دقیق کنترل کنیم.

زیرا بیماران هوای اتاق را تنفس می کنند. با این حال یک مزیت کلی محسوب خواهد شد. چون در صورت مخلوط شدن هوای اتاق با اکسیژن، مجاری بینی نیز مرطوب خواهد شد و اکسیژن رسانی بهتر صورت می گیرد.

ماسک ونچوری: اگر می خواهید ماسک اکسیژن رسانی بهتری تهیه کنید، ماسک های ونچوری را خریداری کنید. این مدل از انواع ماسک های معمولی بهتراند. مزیت استفاده از ماسک ها در انتخاب غلظت اکسیژن رسانی به آنها است.

این نوع ماسک ها از سایر دستگاه های اکسیژن ساز که برای تنفس به درصد مشخصی از اکسیژن نیاز دارند، ایده آل تر است.

 

ماسک اکسیژن کیسه دار: انواع مختلفی از این ماسک ها در بازار موجود است. از این ماسک اکثرا برای کودکان استفاده می شود. ماسک کیسه دار برای کودکان مورد استفاده قرار می گیرد و فاقد مواد شیمیایی مضر همچون لاتکس است. از نظر ظاهری دارای لبه های گرد و همچنین صفحات بینی آن بسیار انعطاف پذیرند. وجود یک باند الاستیک همراه با سوراخ های کافی باعث می شود تا بیمار راحت تر نفس بکشد.

کانول دو شاخه بینی: به کمک این ماسک می توانیم 1-6 اکسیژن در دقیقه به بیمار رساند. هر لیتر اکسیژن که از راه کانول بینی داده می شود. درصد اکسیژن دمی (FIO2) را حدود ۴-۳٪ افزایش می دهد.

حداکثر با این وسیله FIO2 را تا حدود ۴۰٪ می توانیم افزایش دهیم.

جهت تصحیح هایپوکسمی خفیف مثلا به دنبال Mi کاربرد دارد.

در نارسایی حاد تنفس (ARF) کاربرد ندارد.  

کاتتر بینی

1. از نظر کاربردی مانند کانول بینی است ولی راحتی کمتری دارد و ممکن است باعث اتساع معده شود.
2. بیش از ۶ لیتر اکسیژن در دقیقه نمی توان با این وسیله داد.
3. اگر بیش از این مقدار داده شود باعث خشک شدن مخاط راههای هوایی می شود.
4. برای اینکه کاتتر بینی به خوبی موثر باشد باید کاتتر را به حدی در سوراخ بینی وارد نمود که نوک کاتتر از پشت زبان کوچک دیده شود.
5. هر ۸ ساعت جای این کاتتر از یک سوراخ به سوراخ دیگر بینی باید جابجا گردد تا از بروز عارضه سینوزیت جلوگیری شود.

 

ماسک اکسیژن ذخیره ای با تنفس مجدد بخشی از هوای بازدمی

1. دارای یک کیسه ذخیره در زیر ماسک می باشد.
2. یک سوم هوای ابتدایی بازدم از فضای مرده بوده و دارای Co2 کم می باشد در کیسه وارد شده و در دم بعدی وارد ریه بیمار می شود.
3. ۶-۱۰ لیتر اکسیژن در دقیقه (مانند ماسک ساده) به بیمار می توان داد.
4. تجویز هر لیتر اکسیژن از طریق ماسک ذخیره ای میزان FIO2 را حدود ۷-۵٪ افزایش می دهد.
5. با این وسیله می توانیم FIO2 حدود ۹۰-۶۰٪ برسانیم.

 

نتیجه گیری:

یکی از راه های جلوگیری از انتقال بیماری ها و ویروس ها به سایر افراد، استفاده از ماسک است. انواع ماسک های اکسیژن ساز برای بیمارانی مورد استفاده قرار می گیرند که دچار تنگی نفس، صرع و بیماری های مزمن نیز هستند.